Philipp Blom, die het verhaal van de Franse achttiende=eeuwse encyclopedisten op meesterlijke wijze vereeuwigde in 'Het verdorven genoodschap' (2010)*, laat in 'Het grote wereldtoneel' de gedachten dwalen over de worstelingen van de hedendaagse maatschappij. Nu staan we hier, ruim tweede jaar na de radicale breuk met het ancien régime en werpt de vraag zich op: leven we daadwerkelijk in de best mogelijke wereld? Nét niet pessimistisch, maar met een daaraan grenzende terughoudendheid laat Blom de twijfel tussen de regels dansen. De mensenrechten, die als universeel mochten doorgaan, staan ter discussie. De realiteiten van vandaag, waaronder de dramatische staat waarin het klimaat zich bevindt, worden met lange tanden naar binnen gewerkt en, wanneer niemand kijkt, eigenlijk liever onder de tafel geveegd. Schrijvers als Lyotard pinkten al eerder een traan weg bij het nakende einde van de grote verhalen; Blom tracht in dit essay alvast weer wat zuurstof in die uitdovende sintels te blazen en hoopt vurig op de geboorte van een nieuw groot verhaal. Met leeslijst en bronnenpopgave. Een interessante bijdrage aan het debat over democratie, de wereldproblematiek, crisistijd en universalisme. Verberg tekst