Suzie maakt een portret van Hond, maar schildert een pootje te veel. Ze maakt haar tekening kloppend door bij Hond ook een extra poot te tekenen. Hond vindt het lopen met drie poten erg lastig. Suzies oplossing: ze tekent vleugeltjes op zijn rug. En dan is opa aan de beurt om geportretteerd te worden. Vierde deel in een reeks* van Jaap Robben en Benjamin Leroy over Suzie, die nu voor het eerst geen Suzie Ruzie genoemd wordt. Geweldig hoe het eigenzinnige meisje volstrekt vanzelfsprekend tekeningen en realiteit in elkaar laat overlopen en meegaat in haar eigen verhaal dat van kwaad tot erger wordt. De tekeningen in dit prentenboek met dunkartonnen bladzijden en afgeronde hoeken gaan hun eigen leven leiden, maar Suzie weet gelukkig elke keer raad. De overdrijving, die goed bij jonge lezers past, maakt het verhaal heel grappig. Robben roept met zijn taalrijke zinnen op rijm steeds weer de juiste sfeer op; het veranderende rijmschema zorgt voor een fijn afwisselend ritme. Leroy maakt van de woonkamer een waar atelier vol verfkwasten, tubes en verfvlekken. Zijn prenten zijn dynamisch en humoristisch; Suzies tekeningen zijn passend kinderlijk maar heel krachtig. Heerlijk, origineel verhaal over de kracht van fantasie. Richt zich op iets oudere doelgroep**. Vanaf ca. 4 jaar.