Neurologisch en sociaalwetenschappelijk onderzoek hebben de laatste jaren aangetoond dat de mens in potentie meer aanleg heeft voor samenwerking en solidariteit dan voor egoïsme. Aan de hand van deze onderzoekingen wordt in het eerste deel besproken waarom mensen, van zuigeling tot volwassene, samenwerken. Het tweede deel handelt over de historiek van het denken over mens en evolutie, over de manieren waarop onze samenlevingen omgaan met en denken over de natuur. Een groot aantal resultaten van wetenschappelijke onderzoeken onderbouwt de stelling van de schrijvers. Tot slot wordt als antwoord op het neoliberalisme gepleit voor een solidaire samenleving gebaseerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. De auteurs zijn respectievelijk arts en doctor in de biochemie. Een goed leesbaar boek voor iedereen die geïnteresseerd is in de problematieken van de hedendaagse maatschappij. Voorzien van een verklarende woordenlijst en literatuurverwijzingen in eindnoten.